ငါဟာ
အရင္က…
တစ္ေယာက္ထဲ ေနတက္ခဲ ့သူ…
လူေတြကေျပာၾကတယ္…….
(ငါ ့ကို)
အထီးက်န္ဆန္သူတဲ ့။
ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ…
ေလာေလာဆယ္ ငါ ့အတြက္…
နားမၿငီးဘူး………..။
အာရံုမေနာက္ဘူး……..။
တစ္ေယာက္စာ အခန္းေလးထဲမွာ
(
(ငါက)
ငါ ့ဘဝကိုေပ်ာ္ေမြ ့
နင္နဲ ့မေတြ ့ခင္အခ်ိန္ထိေပါ ့။
ေနာက္ေတာ ့လဲ………….
အိပ္မက္လား……..တကယ္လား….
ဘာမွခြဲျခားမသိခင္……..
(ငါဆြဲေခၚျခင္း မျပဳပါပဲ)
နင္…ငါ ့ဝထဲေရာက္လာခဲ ့တယ္။
နင္…သယ္ေဆာင္လာတဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ…
အခ်စ္ဆိုတဲ ့….သင္ခန္းစာအသစ္နဲ ့…
ငါ ့ရဲ ့မသိစိတ္မွာစြဲလန္း…
ငါ ့ကိုယ္ငါေတာင္ ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး…။
အရာရာ စိမ္းလန္းပ်ိဳမ်စ္…
လေရာင္ေအးေအးေလးေတြ ငါခ်စ္တက္ခဲ ့သလို…
ေကာင္းကင္ျပာ………………..
အိပ္တန္းတက္ငွက္ေလးေတြ…………..
ပတ္ဝန္းက်င္ တခုလံုးလွပ……
တစ္ေယာက္ထဲ ေနျဖစ္ဘူးတဲ ့ဘဝေလးေတာင္ငါေမ ့လို ့။
နင္ရွိမွ …အရာရာျပည္ ့စံုသလို…
ငါက အဲဒီေလာက္ထိ…ရူးသြပ္ခဲ ့မိတာ…။
(
(အခု ့ေတာ ့ေလ…………….)
နင္ ့ေရွ ့မွာဒူးေထာက္….
ငါ ့ဘဝတခုလံုး က်ရံႈးကာမွ…
နင္က ၿပံဳးၿပံဳးေလးနဲ ့ ေျပာထြက္ခဲ ့တယ္…။
အလယ္သက္သက္ လာယံုပါတဲ ့ေလ….။
ဘယ္လို အမွားယြင္းနဲ ့ရက္စက္….
နင္ပစ္မွတ္ထားခံရတဲ ့ ငါက
(
(ခုခ်ိန္ထိေတာ ့……)
နင္ ့အေပၚမွာ….
နာက်ည္းခ်က္ဆိုတာ မရွိပါဘူး…..။
(ဒါေပမဲ ့)……………………………….
………………..
………………………………………..
ငါအသက္ဆက္ရွင္သန္အံုးမယ္ဆိုရင္ေတာင္
(
(အရင္လို)
တစ္ေယာက္ထဲေနတက္ဖို ့….
ျပန္ႀကိဳးစားရေတာ ့မွာေပါ ့…..
…………။
ရင္ဘတ္
No comments:
Post a Comment
ေက်းဇူးျပဳ၍ေဝဖန္အႀကံျပဳစာမ်ားေရးခဲ ့ေပးပါရန္
အျဖဴေရာင္အိမ္ငယ္ေလးမွအထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။